Met het risico pedant over te komen: pas geleden heb ik begrepen dat regulering omgekeerd evenredig gelijk is aan verantwoordelijkheid. Regels ontstaan om bepaald gedrag in systemen te gieten. Boerkaverbod? Dan weet iedereen waar we aan toe zijn, ook al gaat het maar om 3.000 stuks in Nederland. En zijn we niet meer hoofdelijk verantwoordelijk, dan kunnen we gewoon stellen “dat het niet mag”.
Of “dat het zo moet”. Het ontneemt mensen de mogelijkheid om zelf na te denken. Regels maken dus in essentie dommer. Want we hoeven niet meer op zoek naar een oplossing, ze ligt al klaar in de vorm van regeltjes. En hoe meer regeltjes, hoe minder intelligentie er nodig is om ermee om te gaan. Des te meer feitenkennis echter. Daarom zien we ook zoveel juristen en advocaten in de politiek…
Ik heb bovenstaand (regels fnuiken de eigen verantwoordelijkheid) van TED, trouwens. Ik denk dat het deze was, van Barry Schwartz: http://www.ted.com/talks/barry_schwartz_on_our_loss_of_wisdom.html